monumenta.ch > Ambrosius > 10 > bkeCod.32.89r > 42 > Romanorum. > 52 > Romanorum. > bbb264.99 > bnf6637.5 > bbb264.261 > 8 > 45 > sectio 8 > 20 > bnf4871.47 > bbb264.114 > sectio 616 > sectio 461 > bsbClm1003.10 > bkeCod.32.80v > bbb264.108 > sectio 802 > bkeCod.32.90v > bnfNAL1615.262 > bbb264.5 > sectio 248 > bkeCod.32.75v > 69 > sectio 779 > 81
Ambrosius, De apologia David, § 80 <<<     >>> § 82

§ 81

1 Merito ergo et hic dicit: quoniam si uoluisses.
2 sacrificium dedissem utique; holocaustis non delectaberis.
3 sacrificium deo spiritus contri bulatus: cor contribulatum et humiliatum deus non spernet.
4 et sicut supra dixi certum est mysterio conuenire quod ipse dominus Iesus uidetur hic quoque ex sua persona loqui, qui superius illud personae suae euidenti testificatione deprompsit.
5 ipse enim uerus Dauid, manu fortis, uerus humilis atque mansuetus, primus et nouissimus, aeternitate primus, humilitate ultimus, per cuius oboedientiam humani generis culpa deleta, refusa iustitia est.
6 ipse, inquam, Iesus, umbrae finis et legis, aduenit humilitatis magister docere superbos sensu et tumore cordis inflatos ad mansuetudinem et simplicitatem esse migrandum.
7 quomodo igitur in typo eius mysterii peccatum inputari potest, cum in ipso mysterio sit remissio peccatorum ? nisi forte ideo Dauid iniquitatem suam peccatumque confessus est eius admissi, ut ipse ad remissionem peccati et gratiam mysterii pertineret.